Fort VII½ "Tarnawce"

W latach 1854-1855 na wzgórzu pomiędzy miejscowościami Ostrów i Kuńkowce zbudowano ziemno-drewniany szaniec nr.2. W 1887 roku szaniec został przebudowany i otrzymał nowe oznaczenie: bateria 4 "West". W 1899 roku austro-węgierskie Ministerstwo Wojny wydało rozporządzenie nakazujące budowę nowego fortu na miejscu baterii 4. Tym razem Fort nazwano VII½ "Tarnawce". Prace zrealizowano prawdopodobnie w latach 1901-1902. Po II obaleniu Twierdzy Przemyśl fort częściowo wysadzono. Od czoła dostęp do fortu ogranicza fosa broniona z kaponiery grodziowej. Fosa na barkach i w szyi jest znacznie płytsza, w części szyjowej broniona również z kaponiery. W szyi fortu znajdowały się parterowe koszary, ich ściany były ceglane zaś stropy stalowo-betonowe. Nad skrzydłami koszar nadbudowano dwa tradytory, każdy uzbrojony w dwie armaty 80mm M.98. Z koszar prowadzi poterna do małego schronu pogotowia z wybieżniami na wał, a dalej do kaponiery grodziowej w fosie. Na wale znajdowały się stanowiska dla piechoty. Głównym zadaniem fortu był ostrzał dróg prowadzących doliną Sanu z Przemyśla do Krasiczyna, dalej do Sanoka i na Węgry oraz drugiej do Dubiecka a dalej na zachód w kierunku Krakowa. Ponadto ostrzeliwał przedpola fortów VII "Prałkowce" i VIII "Łętownia", szczególnie dolinę, w której położona jest miejscowość Łętownia. Ze stanowisk piechoty prowadzono jedynie ostrzał bezpośredniego przedpola.

Opracowanie tekstu: Sławomir Hanus

Autor zdjęć: Łukasz Bargieł